Verschillen tussen vergrendelende en niet-vergrendelende relais

Vergrendelingsrelais kunnen worden ontworpen om te werken met een magnetisch of mechanisch model.

We hebben al gesproken over het feit dat het kernverschil met houdrelais, in vergelijking met andere typen relaisschakelaars, hun vermogen is om een ​​bepaalde positie voor onbepaalde tijd vast te houden en vast te houden tussen 'schakelpulsen', zonder de noodzaak van een continue stroominvoer in om in een bepaalde positie te blijven. Om deze reden worden vergrendelende relais ook wel 'bistabiele', 'keep'- of 'stay'-relais genoemd.

Andere relaistypen vereisen een continue stroom- of spanningsinvoer terwijl hen wordt gevraagd om in een bepaalde positie te blijven - en zodra de stroom wordt verwijderd, keren ze terug naar hun 'standaard'-oriëntatie. Dit kan in veel toepassingen een wenselijke functie zijn, maar vaak is het handig om in plaats daarvan een vergrendelend relais te gebruiken, op basis van het feit dat dit van de ene positie naar de andere zal bewegen wanneer (en alleen wanneer) het kortstondig wordt blootgesteld aan verdere stroompulsen. Een houdrelais heeft dus feitelijk geen standaardpositie.

Nogmaals, dit kan vooral voordelig zijn in scenario's waarin een hogere mate van energie-efficiëntie van waarde is. Dit is vaak het geval als het relais waarschijnlijk redelijk constant in gebruik is, en vooral als er vaak aan wordt gevraagd om zijn positie of status te 'onthouden' (dat wil zeggen om tussen twee verschillende posities te schakelen en vast te houden zonder automatisch terug te keren naar een standaard open positie). of gesloten positie tussen elke handmatige instructie).